Κάτι λείπει,
πάντα κάτι θα λείπει,
για να βγαίνει το ισοζύγιο,
ένας κήπος, μια λαχτάρα, χρήματα.
Ακόμη και σ’ εκείνο το άπειρο
πάντα θα λείπει του τέλους του η πείρα.
Ο ήλιος ασυντρόφιαστος
το θάμβος του θα φέγγει,
Και η γιομάτη τράπεζα
αχόρταγες θ’ αφήνει τις καρδιές.
Όποιος αντέχει θα πηγαίνει μακριά,
κι όποιου η ψυχή από μια τρίχα κρέμεται
δυο βήματα θα κάνει.
Όλα εν σοφία ποιηθέντα θα ελλείπονται
εν ατελεία στηρίζοντας
του σύμπαντος τους Παρθενώνες.
© Αρχοντούλα Αλεξανδροπούλου 2018